Osman Gülden Osmangazi Şiirleri - Şair O ...

Dediler akıllı bir telefon varmış.
Dostlar aceba nasıl bir şey.
Meğerse akılları baştan almış.
Dedim yok olamaz öyle şey.

Baktım etrafıma şaştım kaldım.

Allah seni yarattı kulluk edesin.
İslam dini yolundur onda gidesin.
İmtihandasın dünyada bunu bilesin.
Kul olabildin mi sen ey Abdullah.

Dünyaya gönderip bir ömür verdi.

Yine hüzün yine keder.
Bitmez tükenmez geceler.
Acıyla ızdırapla geçer.
Bitmez tükenmez geceler.

Karanlığınla sardın beni.

Mitinkler, vaadler dağıtırsınız hediye.
Memleketi dolaştınız fellik fellik.
Oyları topladınız vatan millet diye.
Sözüm hem iktidara hem muhalefete.

Ne bu haliniz neler oluyor size.

Kim bilir kimler kimler yatar bur da.
Ahiretin giriş kapısı bu mezarlarda.
Zengini, fakiri, iyisi, kötüsü hepsi orda.
İnsanları bir bir toplarsın sen kabristan.

Hiç kimse isteyerek asla gelmez sana.

Dinle beni arkadaş anlatayım sana.
Benim yaşadıklarım sence kader mi.
Hayat hiç gülmedi benden yana.
Benim yaşadıklarım sence kader mi.

Sarhoş olup geçiyor araç başına.

Gece gündüz çalışıyor.
Köylü şehirlinin efendisi.
Toza toprağa karışıyor.
Köylü şehirlinin efendisi.

Çalışır hep yazda kışta.

Sanmayın ne akıl ne de ilim.
Mazlumların kanını emdiler.
Kan üzerine kurulan teknoloji bilim.
AB-D dedikleri kan emici sülük.

İnsanları onlardır köle yapan.

Cihanın başına beladır bunlar.
Biri AB-D diğeri ise Rusya’dır.
Karıştırıp sonra hamilik yaparlar.
Biri AB-D diğeri ise Rusya’dır.

Unutmayın Bosna’nın halini.

Hani insan hani insanlık nerede.
Zulüm baskı işkence her yerde.

Adalet hak hukuk kalmaz olmuş.
Sanırım adalet mahşere kalmış.