İsterdim
Sırça Köşk'ler gibi olmak isterdim...
İçi dışı bir, narin ve kırılgan.
Bir çakıl taşıyla tuz buz olup,
Yere serilen.
İyi ki sen varsın...
Yoksa ben, beni tanıyamazdım.
Ve seni de tanıyamazdım...!
Her şey zıddı ile kaimdir ya hani,
İşte sen de benim zıddımsın.
Ben, beni senden tanıdım...!
Bir çaba, bir hırs ki sonu bilinmez.
Koşarım delicesine, menzil görünmez.
Yolun yarısında yorgun düştüm,
Dizlerim titrer.
Dönmek istesem dönemem, kimse dönemez.
Okun yaydan çıktığı gibi,
Adem’in ilk çocuklarıydık, sen ve ben.
Gözümü açıp seni ilk gördüğümde,
ilk fırtınanın koptuğu gün yüreğimde,
elimi tutup söz vermiştin bana, demiştin ki;
“aşkım kıyamete kadar sürecek, sen sevmesen de”
Şimdi tufan oldu sevgilim. Sen kayboldun...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!