'sevda’nın adasına yolculuk'
Aşk denilen kutsal kemer
Eskici arabasında sahibini bekliyor
Günlerden isimsiz gün
Sen çıplak
Akşamları yağmur yağınca ben senin için hep ağlarım,
Kış akşamlarında kar yangınlarında…
Kimselerin duyamayacağı kadar ağladım, hüzünlerim soba başlarında kaldı.
Sobaların ateşi özlemi bitirir derler; ama ben hep sana hasretli bir kuş gibi kanat çırparak geldim…
Benim sana hasretim bilinmez bir sevda sanki…
Kime desem seni; kim anlar ki beni…
Ölüyorum henüz bahar gelmeden çekip gidecem koynumumdaki kadının kokusunu üzerimden atmadan toprağın suya ihtiyacı gibi ve henüz yürek ateşim sönmeden etme eyleme ayrılık benden uzak dur gecenin bu vakti yakamoz vurmuş en haylaz yanlarıma dervişin dünyası yüreğimin en asi yerinde kime desem ki seni...
Gözlerindeki ben de bıraktım arkamdan ağlayan gözyaşlarını hey ömrümün en uzun hikâyesi ve alın yazısı sarı kazaklı kadınım...
Kanımdaki aşk oranı seninle vardı dilim bir esmer türkünün içinde dolanıp durdu öksüzlüğümü söylüyordu uzaklardaki dertli bir türkü yüreğim yanmış ve savrulmuştu.
Külümü bir kuşun kanadına bırakın uçtukça külümü savursun öksüzün yurdu olmazmış desin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!