Saniyeler süren yıllar,
Boşa geçen anılar.
Bir hayatım yok benim,
Beni benden olan anlar.
Birdenbireleşiyorum,
Şu karanlık sokakta.
Birden aydınlığa çıkıyorum,
Şu uykusuz yatakta.
Allahım ben ne diye yaşıyorum?
Hayat sona geliyor,
Bir ömür boşa eriyor.
Dertler cebimdeyken,
Zaman bir türlü geçmiyor.
Söndü bitti gençliğim,
Soğumuş hava,
Yürüyorum yine.
Birkaç hızlı adımla,
Koşuyor zaman benden hızlı.
Belki de beni yavaşlatan,
Aklımdaki kızdı.
Güzel bir gün bıraktım sana,
Çiçekleri açmış.
Gitmeliyim bakmıyorum ardıma,
Hava çoktan kararmış.
Saat sabah 5.30,
Uykum beni tutmuyor,
Gece, uykuya dalarken,
Gündüz yine uyanıyor.
Hayat başlıyor şehirde,
Eğilmez benim başım,
Hayallerimdir arkadaşım.
Eğer içimden bağırsam,
Duyar mısın sevgili?
Gel, gidelim desem,
Aranıyorsun sürekli, bulamıyorsun,
Önünde olanı bir sen görmüyorsun.
Sanki dünya yıkılmış üstüne,
Kafanı bile kaldıramıyorsun.
Ağlıyorsun yaşlarda boğuluyorsun,
Doğdu gün, ben bıraktım umudu,
Yalnızlık mutluluğun sonu mu?
Güzellik, terk etti bizleri,
Avuntumuz, bıraktığı izleri.
Her zaman sevinir misin hayatta?
Bu büyük denizin kaynağı,
Görebilen iki musluk.
Bak orada umutlar yüzüyor,
Ve tabi dert, keder, suskunluk.
İnsanlar da var orada,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!