Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Zamanın kalabalık caddelerinde sessiz bir yolcuydu o. Dünyanın gürültüsünden çok kendi içinin uğultusunu dinledi; her satırında biraz kırgınlık, biraz umut sakladı. Çocukluğundan beri kalbine dokunan her acıyı sözcüklere sığınarak taşıdı, kalemini yalnızlığın kanatlarına bağladı.
Melankolisi, gün batımında gözlerine dolan hüzün kadar derindi; romantizmi ise bir gül yaprağının sabah çiğini saklayışındaki narinlik kadar gerçek. Aşkı da özlemi de hayata dair bütün yaraları da şiirlerinde y ...
