Manasız bir boşluğun tam ortasında
Yürüyorum bütün yönlerin anlamını yitirdiği bu yerde
Tarifsiz bir acı hissi bünyemde, ruhumda
Gölgemde
Kalu beladan beri büyüyen acı boca edildi üstüme
Bilesin
Acıların sokağına
Sensizliğin şakağına
Ne kadar üfleyerek geçmeyen yara varsa
Sözde iki acıda binlerce hece
Beyin zonklatan
Çözülmesi zor
Eti kemikten ayıran
Karmaşık bir bilmece
Mağma
Mağmalardan büyük can yangınına
Aysberkleri sürsem söner mi bilmem
Ervahı ezelden kanayan yara
Ömrün son deminde diner mi bilmem
Seninle
Seninle el ele gezdiğim yolu
Yeniden yürümek zulüm geliyor
Ses ver gönlümdeki bahçenin gülü
Gelmediğin her gün ölüm geliyor
Umutla..
Hayatın bütün fırtınalarına direnen çiçek
Günyüzü görmeyenim
Bu ızdıraplı nağmeler
Bu sonsuz gibi görünen kış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!