Ocak’ta üşüyorum ben.
Yar seni özleyince hemen.
Şubat’ta bak içim donar,
Hasretten kalbim çok yanar…
Ben bir küçük fidan idim.
Orman oldum yeşerdim.
Hiç yalnızlık çekmedim ki.
Mevsimlerde yaşar idim.
Bir gün öğüt aldım arkadaşımdan.
Ağlıyordum,gözlerimden yaşlar akıyordu;
Üzüntülüydüm nedendi bilmem.
Dedi arkadaş iyi şeydir ağlamak...
Gelişinle mutlu ettin sen beni
Bu canıma canan oldun akıllım,
Tebessümün huzur verir yüreğe,
Benliğime yoldaş oldun akıllım...
Eskide kaldı bazı düşünceler.
Eski günler, eski aylar, eski yıllar.
Çocukluğa özlem duyar özlersin de.
Peşin sıra gelir dünler, o günler.
Nasılda mutluyduk zamanlar önce.
Zor durumda kalınca dirilmeye alıştım.
iyi gün dostları hepsi giderken.
Kötü gün dostuyla yaşamaya alıştım...
Duyguların dili yoktur konuşur.
Yüreğime bakar isen anlarsın.
Nasıl mutlu eder senin gülüşün.
Şu kalbimi dinler isen anlarsın…
Bazen hüzünlerden alıp çıkarır.
Böyle ansızın geliyorsun ya, iyi de geliyorsun;
Hem dünyama, hem ömrüme, hem de gönlüme…
Senli geçen zamanın güzelliğini tattı ya yüreğim.
Başka zaman huzur ve mutluluk vermez benliğime…
Özlemler duyup ta sarılmak için.
Bazen senin ile var olmak için.
Hayata dört elle bağlanmak için.
Vazgeçmem sevgimden ararım seni...
Bir yoldayım yürüyorum;
gidiyorum yalnızlığıma!..
duygularım bana yoldaş bana arkadaş.
arıyorum kendime dertleşecek bir sırdaş;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!