Osman Şiiri - Hasan Turgut

11 mayıs, sisli bir, sabahı anam
Dünyaya gözümü, açtırmış oldu
Ben ne idim,neciydim,ne idi davam
Babam vefatıyla dertleri ,saçtırmış oldu

Ulu çınar gibiydim, fırtına, yele
Zora göğüs gerdim,hak rahmetiyle
Çile ,eziyet, yoklukla anamla 5 kardeşe
Dünya meşekkatıne, alışmış oldum

Gençliğim,serdeydim, yürek ateşte
Baktım benziyordu, aya, güneşe
Özüme bir melek indi, rahmandan AYŞE
Selam, kelam ,velhasıl ,tanışmış oldum

Onur HASAN,Gürdal,Utku verdi yaradan
Tüm beyazlarımı ,sıyırdıda karadan
80 lerde ,ufak tefek, alakasız davadan
Mahpus damlarında da, karılmış oldum

Umut oldum ,nice kasaba, köyde, illerde
Ulu, asil ,çınar öğretmendim ,dillerde
Bülbül gibi aşkla meşkle gonca GÜLlerde
Yüce divan meclisine,varılmış oldum

Eksik olmadı zirvemde, kırım kırağım
Dünya usta oldu ,bende çırağım
Dermanım kesildi ,bitti firağım
Gönlüm el aleme ,darılmış oldu

Emekçiydim, öğretendim, kardelenlere
Koşar adım gittim ,ahde vefa bilene
Sildim attım ,zor günümde, yüze gülene
Selam sabahtanda, ayrılmış oldum

Osman oldum, bir faniydim ,ULUydum
Bende adem oğlu ,bende Allah kuluydum
Reşahat eşiğinin, garip çuluydum
Taşa,toprağa,yaprağa,karılmış oldum