Osman Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Kuzguna yavrusu Şahan gözükür
sen bana gelin böceği
umudun bittiği yerde göverir
insan çiçeği
sen bana ereceksin amma...
ben varamam oğul
senin yaşına
senin düşlerinde ummanlar
rüzgarların kasırga
benim gözlerimde damlalar
düşlerimde pranga
sevgi nurdan bir ışık
aşk kör bir sarmaşık
nefret zehirli bir hançer
sevda hepsinden karışık
yolun uzun ve meşakatli
yolun kar boran zemheri
ayak direyecek'sin oğul
doğduğun günden beri
hayat hep engebeli
paslı gecelerin temiz yıldızı
puslu sabahların arı duru aynası
kirli sokakların bıçkın delikanlısı
daha ilk adımlarında
ömrünün sayfası
yüreğine kor düşse ben yanarım
üzerine kar düşse ben üşürüm
yaran hiç açılmasın ben kanarım
sen görme cehennemi ben görürüm
mecnuna derdi dağlar gözükür
sen bana küçücük fidan
göğsüme ateşten hasretin örülür
sırtıma hazan
bilmem ki sana nasıl anlatsam
bu bendeki bitmezi
seninde düşecek elbet içine
evlat sevgisi
işte o zaman halin yaman
benim yüreğim gibi
Osman.

13.12.2017