ben vardım; gülümsemler dolu sabahı,kahkahalarla karşılardı geceyi! ! ! ben gülmeyi öğrettim,sizler bana güldünüz! ! ben vardım; mutlu olmayı hüzün olmadan anlatırdım sahildekilere,ben mutlu oldukça sizler hüzün getirdiniz bana! ! ben vardım; yanlızlığın önemsiz olduğunu çünkü hep bir gölgem olduğunu hatırlattım sizlere, ben yanlız kaldıkça sizler gölgem gibi olamadınız! ! ben vardım; hep vardım umursamadınız, şimdi gidiyorum umrumda değilsiniz! !
sessizce gitmeli,usulca kapatmalı o kapıyı.! ! herşey orada kalmalı senin gibi, yaşadığım eskiler, düşüncelerime yapışmış bütün senler. herşey orada kalmalı ve uyandırmadan yaşanmışları ve hatırlamadan günah dolu gecemizi, usulca kapatıp herşeyi,ardına dönüp bakmadan gidebilmeli...sessizce inmeli merdivenlerden,uyanmamalı senli hatıralar ve sen dolu mutluluklar.
kaldırımlarda yürümeliyim ama yalınayak,ses çıkmamalı.. uyanmamalı yürüdüğümüz sokaklar, seslenmesin oturduğumuz eski banklar...yokmuşcasına,yaşanmamışcasına uzaklaşmalı..kimden kaçtığın bilinmeden ve anlamadan, kimseye gitmeden,herkesin olduğu ama senin olmadığın bir yerde bir hayalet gibi dolaşmalı sessizce..yeniden doğmak gibi hiç tanımadan insanları, hiç bilmeden günahı ve sevdayı, usulca bırakmalı kendini sahile..her zamanki deniz,her zamanki dalgalar olmamalı,seni hatırlatmamalı ismin gibi yakamoz...atlar gibi uçsuz bir uçurumdan, kuşlar gibi bırakmalı sensiz bedeni rüzgarlara, öyle bir boşlukta olmalı ki doldurmamalı hiç birşey o boşluğu hele sen hiç olmamalı, boş olmalı, dolu ne varsa boşluğa bırakmalı ve usulca gidebilmeli ardına bakmadan...senden değil hayatım bu kaçış...korktuğum başıma geldi,sevdadandır bu kaçış.
bırakmalar yaralı, uzaklaşmalar kırgın! ! seni giderken seyretmek,ayrılığı hissetmek gibi. arada bir dönüp bakmalar, yüreğime saplanan hasret gibi.santim santim uzaklaşman,vuslattan kopmak gibi! ! bırakmalar olmasa anlayamazdım hislerimi... uzaklaşmalar olmasa koşamazdım sevdanın peşi sıra! ! ilk defa özlediğimi hissettim sen adım adım uzaklaşırken, ilk defa anlatamadığım birşeyler hissettim seni bıraktığım sokakta, sana son kez sarıldığım kaldırımda! ! ! seni düşününce anladım, senden bana birşeyler kaldı, senden bana bir iz kaldı! !
hisleri bir kenara bırakıp,duygulanmak yar üstüne...
dikeni batmadan koparmak gül'ü,uğruna sevdiğinin..
o renkli bakışlara yakalanmaksa eğer mutluluk,
binbir çeşit şaklabanlık yapmalı, o bakışları yakalamak için..
düşünmek; hüzün getirirmiş insana,
bırakında hüzünlensin, sebebiyse yar'in...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!