Bu gece bir gerçeği fark ettim.
Boşuna ölmedi, Kuzey Osetya’da çocuklar
Ne onları öldüren askerler,
Ne onları rehin alanlar
Bu gerçeği fark etmediler.
Onlar anneleri babaları ölmesin diye öldüler
Onlar yetim kalmasın diye öldüler.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
