Oryantal.... Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Kıvırdıkça dudakları genişliyor gecenin / çözümü daha bilinmeze saklanıyor gözlerindeki bilmeceyle / ritmsiz, ahenksiz bir oryantal başkaldırıyor / aklında binlerce düş / içinde binlerce matem… Bir oryantal ki sorma gitsin…

Dönüyor rakkasenin parmak uçlarında
Gecenin kıyısında ki ay.
Göğsünde infilak ediyor alkışlar
Terli dokunuşlarla birlikte.
Ellerinde duygusuz bir melodi
Direniyor istekli bakışlara.
Düşleri masalarda örtülü,
Üstünde sarhoş naralar.
Duman duman tütüyor
Gecenin gözlerindeki günaha.

Yalnız ve kasvetli bir oryantal
Adımlarını şekillendiriyor sessizce.
Düş tacirleri oturuyor
Umudun keskin köşelerinde,
Sancılı gülüşleri soyuyorlar acımasızca.
Kabuk bağlamış arzular
Yarasını kanatıyor dudağın.
Ucuz itiraflar
Bahşişlerle oyalıyor kendini
Giderek siyaha çalıyor
Gözlerini örten mutluluk,
Kırılıyor ellerinde kutsal saydıkları.

Kıvrımlarına yerleştir dudaklarındaki soluk ateşi,
Dön dönebildiğince direnmenin sokaklarında.
Bronz ışıklarını sapla ıstıraplarına,
Namluya sür son nefesini.
Aldırma içinde ki kıyametlere,
Bak, müzik çalıyor hala.
Sen artakalansın,
Sen oryantalsin
Sahtekar masalarda.
Gün doğduğunda unutulacaksın.
Mil çekilmiş gözlerin ortak hayali olup
Biçileceksin geceye, gündüze.
Alınterin meze olacak
Bir avuç kirlenmiş sevdaya.
Vazgeç artık
arama kendini,
Canını güneşle acıtacaksın.

Bir oryantal ki sorma gitsin
Dönüyor akşam sofralarında.
Ayağında yanık izi
Dönüyor payına düşen yasaklar arasında.
Bir oryantal ki sorma gitsin…
Sorma gitsin…