Örümcekle Sohbet Şiiri - İsmail Bayrak

Kaç karanlık öfkelerle sarıldım sana,
Deniz dibindeki mercan adaları,
Yerin üstündeki ayak izlerim kadar varlığım,
Sana susayacak kadar oruca hasretim.

Loş odada, bir örümcek ile başıboş kalmalar,
Boş bir hayatta ekmeğime acı sürmeye kalkan adiler,
Elimin tersini bilerek ağam diyenler,
Dilimin doğrusunu bilerek kötüleyenler

Canımın canına ot tıkarken bu hayat
Menfi menfaatler uğruna dostluğu satanları gördüm

O örümcekle dertleşirken yalnızlığımda
Ceviz büyüğü kadar lokmalarımı sayanları gördüm

Çatı katı gezegenimde yüzerken yıldızlarla
Kayanları sayarken, düşenlerine lanet okuyanları gördüm

Severken dostluğu, kardeşliği, muhabbeti
Sevdiklerime anlatanları ki, onlara da inananları gördüm

Tüm gördüğüm en adi kördüğüm değil miydi?
Ya doğmasaydım

Keşke doğmuşum. Yoksa ben yerine
Kimlerin saydığı yıldızlara lanet okuyacaktın
Keşke doğmuşum da
Yılanları yalnız koymuşsun

Çıktım yine çatı katı gezegenine
Ellerimi sallıyorum enginlere
Sen matematikten anlarsın, ben senden
İkisini de anlayanlara benim asıl öfkem