Örümcek yuvası olan kâlbimi
Sevdin, güller açan bağa çevirdin
Kuru dere gibi yavan kâlbimi
Yağdın, aşk akan ırmağa çevirdin.
Küskün, bıkkın, yorgun, yılgın haldeydi
Perişan; durumu gözde, dildeydi
Terkedilmiş ıssız, harap beldeydi
Meçhul yönün yaşamağa çevirdin
Her ânı isyanlarla dolmuştu
Varlığı eleme teslim olmuştu
Hisleri sevgisizlikten solmuştu
Sevgi saçan sağanağa çevirdin.
Dikmek gerek duygulara büstünü
Verdin gözle efsunlayan tütsünü
Baktın, güldün karaladın, üstünü
Yazdın, çizdin okumağa çevirdin.
06-02-2001
Abdulkadir KaramanKayıt Tarihi : 21.3.2003 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!