Örümcek Ve Yılan Şiiri - Mesut Çiftci

Bir örümcek,
Kırmızı ve siyah çizgili,
Uzun bacakları var.
Ve kocaman dişleri.
Düşünmeyi unutturan bir örümcek,
Geziyor unutmaya meyilli zihinlerde,
Çocuklarına ağlar kuruyor birer birer,
Ağlara düşüyor insanlar teker teker.

Bir örümcek,
İnsanlığın başının belası,
İnsanlık kadar eski,
Cehaletin beslediği,
İnsanla beslenen bir örümcek kimsenin görmediği,
Gören gözlerin yok ettiği
Bir büyük örümcek.

Bir de yılan,
Kıpkırmızı gözleri,
Ve simsiyah ve parlak derisiyle dolaşıyor,
Güven isteyen gönüllerde,
Zehrini bırakıyor zihinlere,
Zehrini bırakıyor geleceğe, insanlığa.
Sim siyah bir yılan dolaşıyor memlekette.

Gözlerin görmemesi,
Kulakların duymaması,
Ve beyinlerin düşünmemesi besliyor
Örümcek ve yılanı.
Semirdikçe semiriyorlar,
Güçleniyorlar.
Işıktan ve doğruluktan kaçıyorlar,
Gerçekten ve bilimden,
Cesurdan ve fikirden..