Gece karanlık bastığında
Böylesi hükümdar düşler,
Eşsiz meltem ayartırken bu adamı
Dünyalık karısının yanından
Alıp kaldırırken adamı
Kanatlandırarak, uykuyla sarmalanmış,
Yetişemezdi peşinden
O kadın, kıskanç gelin, fakat uzanırdı
Şaşkın kahverengi gözleri aç ve apaçık.
Pençeli parmaklarla
Bükerek ilençleri karman çorman çarşafta,
Sarsarak kendi kafatasının kafesini
Firari arkadaşının dolgun biçimi
Sıvışıp giderdi ay tüyüyle kaplı yabancılar arasında;
Öyle acıkmıştı ki kadın, beklemeliydi hiddet içinde
Kuş cümbüşü şafağa dek
Ki kadının örümcek kuşu yüzü
Meyleder gagalayarak açmaya şu kilitli gözkapakları, yemeye
Taçları, sarayı, bütün gece
Erkeğini çalan her şeyi,
Ve kırmızı gagayla
Deler ve emer
Son kan damlasını o kaçak yürekten.
(1956)
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 6.10.2019 14:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Shrike by Sylvia Plath When night comes black Such royal dreams beckon this man As lift him apart From his earth-wife's side To wing, sleep-feathered, The singular air, While she, envious bride, Cannot follow after, but lies With her blank brown eyes starved wide, Twisting curses in the tangled sheet With taloned fingers, Shaking in her skull's cage The stuffed shape of her flown mate Escaped among moon-plumaged strangers; So hungered, she must wait in rage Until bird-racketing dawn When her shrike-face Leans to peck open those locked lids, to eat Crowns, palace, all That nightlong stole her male, And with red beak Spike and suck out Last blood-drop of that truant heart. (1956)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!