Bulutları, dağıtmaya uğraşma havadan,
Bırak hüznü gitmesin, umarsız duran ortamdan.
Sen düşüncelerinde estir rüzgarı,
Çiçek ol aç hüzne,
Yaşat canları serp yeryüzüne,
Yeşert beyinlerde doğayı,
Parlat güneşi ayı...
Aydınlık ver etrafa,
Sakın ürkütme yarasayı...
Karanlığı uyandırmadan...
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 01:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Artık gün yarasanın günü, karanlıklar içinde... Örümcek ağlarını örmüş üstümüze sinsice... Gözlerimiz kör olmuş görememekten, Dillerimiz lal olmuş söyleyememekten... Ne kadar kaldı ise kandilde yağımız... Yakalım onu bitmeden çıramız... Birleşsin umutla kırılmış ellerimiz, Meşale olsun üstümüze ışıklansın geleceğimiz....
![Neriman Zevkliler](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/05/orumcek-agi-13.jpg)
Her karanlığın sonu aydınlıktır, her tünelin sonunda ışık vardır....
Şiirin verdiği mesaj da karanlıktan çıkmak için 'aydınlığı tanıyan ve isteyenlerin' karanlığı bilerek çoğaltanlardan uzak durarak 'ışığı yakalamaları'....
Günün Şiiri seçkisinde yer alan şiirinizi ve sizi kutlarım... Daha nicelerine... Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (14)