Orucumsun sen Şiiri - Hasan Turgut

Kalu beladan beri hasretim sana
Dertlerime ortağım başucumsun sen
Ben pervane olmuşken aşkın narına
Gönülde otağını kurucusun sen

Seni arar sorardi köyler şehirler
Senin ile coşardi çaylar nehirler
seninle kaybolurdu kahir zahirler
Kaybolan benligimde bulucusun sen

Renklerde de sen vardın morda.allarda
Çicektin ve goncaydın kökte dallarda
Bazen boş fincanlarda bazen fallarda
Sırlara da bezenmis ipucusun sen

Gözlerindi bir içim su gibi elzem
Senden ilham almıştı maruf-u zemzem
Ondandır bunca sırlar gizlerle gizem
Ruhuma nakıs nakis vurucusun sen

Seraplarım kaybolur düşler son bulur
kara kaşı kara göz pinari billur
rengarenk acardida nev bahar olur
Keder kasevetleri soyucun sen

Sendede acardi en aklar beyazı
Sende soylenirdi en hoyrat avazı
Seni soyler dillerin ulvi niyazi
Paklarin icinde pak durucusun sen

Şükürümsün yoklukta hiçte noksanda
Varsın iste cismani varlı yoksanda
Avuçlarimda lütuf ile koksanda
Gönlümünde iftarlik orucusun sen