Oruç Şiiri - Battal Özcan

Bir kainat terbiyedir nefse oruç.
Bir ehilleştirmedir bedeni.
Biraz inzivadır fani hayatta.
Bir o kadar dahil olmaktır ebede.
Herkes payına düşen kadar tanışır,
Payına düştüğü kadar alır hissesini.
Kimisine nasip olmaz,
Kimisi selam bile vermez,
Unutur kendini yoktan var edeni.
Hak emridir tuttuğun oruç.
Farzıdır islamın, biri bin edeni.
Sahurdur paragrafın başı,
İmsakta yazılır girişi,
İftarsa son değildir aslında,
Kulluğun bilincinde olmak,
Yada hayatın anlamına geçiştir,
Bazen verdiğimiz es’lerden sonra.
Üç ayların sonuncusunda,
Katmerlenir aşk.
Adı koyulur sevdanın
Zaten bir sevdadır ramazan
Mahyalar yazılır hak aşkına
Tesbihler zaten buna aşina
Diller hiç bu kadar güzel söylememiştir
Her harfinde başkadır kur’an
Peygamberle insanlığa sunulan
Kadrin kadrini bilen Müslüman
Bilirsin o gece inmeye başlar kuran.
Fitreler Karun hazineleri kadar büyürken yüreklerde
Şeytanlar mahkumiyetin voltalarını atarken
Rahman ‘ın müjdelerini kulaklara fısıldarken melekler
Her ayı ramazan bilir bayramı hak edenler
Bildirine dua eder kendini bilenler
Onu da haktan bilir kendinden bilmeyenler…..