Örtüşelim be Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

örtüşelim be

artık gem almaz bu isteğim,
boş bir gece yatağı gibi acımasız tenhadır tenimiz..
bütün arzumuzla avuçlayalım birbirimizi hazemim.
tuzumuz yanana dek tenimizde göz bebeklerimizde ter ter
yalnızlığın yanlışlığını düzelterek bir bir
birleyerek bizi..
bir kehribar ayın altında bara durarak, nubara.
bir memleket havası yatağımızda ki sara nöbeti.
sevi sevi doluşsa içimize arzu,
en yaşlı hüneri konuşsa ellerimin.
bu günü beklemiş bedenim bilmez misin?
aman ha aramızda boşluk kalmasın öylesi ıslanalım.
saçların dağınık olsun,
karaparlak kurşun sağnağı nolursun.
göğsüm kuyusuna dökülsün,
zülüflerin tel tel ömrüme sökülsün, üstümü örtsün.
öylesi örtüşelim, gecede örtünsün.
tanısın ay ışığıysa kesik yüzünün kesiğinden.
kursağımızda kalmasın bu kez gönlümüz kararmasın.
bak güneşe yakınız bu kez,
hiç olmayacak kadar ömrümüzce..
ara yerde kalmasın umut denen kuş.
hazeminde yuvalansın..
yalnızlık boyumuzun ölçüsünü almasın.