Bu gece şehrin ışıkları
yanmıyor sanki.
Her yer aydınlık da
Ben kör oldum belki.
İlham vermiyor artık
daracık sokaklar,cumbalar.
gözüne mil çekilmiş gibi
Işıksız kör lambalar.
Ve..
Ben ayrılığın ozanı,
Ben hayallerimin yazanı.
Nasıl kalem tutar ellerim,
Sensiz nasıl görür gözlerim.
Bu zamansız sonsuza gidişini
Üstüne yazmaya,
İzin vermez ki kâğıt,
Yüreğim kabullenmez ki
Sensizliği
her gün dilimde bin ağıt
alışamaz yokluğuna
incecik ruhum,bedenim,
çünkü sen;
içimdeki bensin
benimle bir bedensin
sevgili dostlarım,
güzel insanlar
onsuz bir güne başlayamam ben
istemem artık sabah olmasın.
Güneşli günde onsuz kalmayayım,
Örtün üstüme geceyi
Yalnızken sabaha uyanmayayım.
…imcinitas..
İlker Murat ÇinitaşKayıt Tarihi : 14.3.2009 22:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!