Örtün Suda Yanmış Denizi

tanıdık bir gecenin parçalanmış yarısındayım
iki damla gözyaşı düştü herhangi bir balkondan

hemen süpürdüler çöpçüler
yıllardır aranan suçlu gözyaşlarını

akşamın kırılan kalbine inat
kelebeğin son dansını izleyen gözlerinde dursun
bu kentin bütün dut yemiş bulutları

çağır gelsin kırılgan sevdalılar
yorgun döşeklerinde uyuyan az önceki
günah çığlıklarını rahatsız etmeden

ellerinde iki damla gözyaşı ki ağladıkça artar
şimdi örtün suda yanmış denizi
örtün örtün kavrulsun denizin kalbi

avuçlarınızda büyüttüğünüz billur gözyaşlarınız aşkına
başkasından çaldığınız mutluluğu
arayan yüreğiniz tarumar olmuşsa ki
bu sahi
artık sen benim bi tanem değilsin
az önce saldım seni o iki damlayla
küskün bir yaşamın çok katlı yokuşuna

bunu nicedir planlıyorum sanma
şaşırır yüreğin
yok yere hesap sorar sana

ben zifiri karanlıklarda aradım
ışığa suya hasret yanımı
yarım kalmış öteki canımı
uzağa gidemiyorum yüreğim prangalı

bir yanım cehennem ateşi ki yakmıyor alazı
bir yanım hırçın bir yelin elinde savrulan güz yaprağı

sana giden bütün yollarkendi içinde kör düğüm

orada az ötede acemi aşklar çapraz ateşle oynaşıyor
bana ne

ben bozsam yeminimi ahdımı
yeni doğmuş bir bebeğin çığlığına bıraksam avazımı
yine sevebilir miyim ki seni
her yeşi bıraktığım yerden

şehrin günahkâr yakasında öteki ucunda
yüksekçe bir binanın ayarı düşük dar odasında
kör bir ışık yanıyorsa eğer şimdi
biri ar namus çığlığı atıyordur ki
saçının her bir teline vurur nefesi

kana bulanır ellerinde gözyaşları
kentin kaldırımlarında kıvranırken o
çaresizlik dolduruyor şimdi
duaya açık bütün ellerimizi

çöpçüler kentin arsız günahlarını süpüren çöpçüler
daha yanmadan yakılmadan sevda narında
sıcak tuzlu gözyaşlarından korkup
çektiler bütün acemi ellerini
kendi suyunda
kendinden utanan sulardan