Örtün Geceyi Üzerime Şiiri - Döndü Dülger

Örtün geceyi üzerime güneş doğmasın.
Kapatın kapıları camları, hiçbir ses duyulmasın.
Değmesin tek bir esinti tenime.
Sahte insanlar gülmesin artık yüzüme.
İlişmesin kimse yüreğime,
Çok maskeler gördüm tanıyamıyorum,
İyi niyetimi defalarca kurban ettim,
Sayısı bende kalsın sayamıyorum.
Bakmayın gözlerime,
Ben gören göz devrini çoktan kapattım.
Görmeyecek kadar yorgun,
Hissetmeyecek kadar bitkin.
Söyleyemeyecek kadar tükettim kelimelerimi.
Şimdi inziva vaktindeyim.
Zafiyetin evlasıyla tanıştım,
Ziyan olan ömrü ellerimle harladım.
Ben sabrın selametiyle hiç tanışmadım.
Dahası da harcamaya doymadan,
Borç üstüne borç yaptım.
Sevgide de ihtiyatlı olmak varmış geç anladım.
Sabırda da tasarruf yapmak lazımmış,
Enkaza dönünce farkına vardım.
Şimdi örtün geceyi üzerime uğraşmayın,
Benim geçmişe gömdüğüm sayısız ahhlarım,
Göğümden bir yıldız gibi kayan dualarım,
Siyaha boyananan allı duvaklı umutlarım kaldı.
Örtün geceyi üzerime, beni bana bırakın,
Benim yaralarım kabuk yerine çıban bağladı.
Ben canımdan kazıdım beni,
Eksilte eksilte geçmişte bıraktım...