Örtülü Hayat Şiiri - Tangül Çehreli

Öyle sessiz haykırışlar ki bunlar
Usul, usul sinsi, sinsi uzantılarda içte ki çığlıklar
Çağırıyor acı feryatlar en derin uykularından
Yaşanmamış gibi konuşuyor bugün yoğun duygular
Kabuk bağlayan yaralar kanatılmak için tetiklendirilmekte
Dinginlik kızağından huzur yatağına açılır perdeler
Ilık bir rüzgâr okşar ruhun otağını
Damarlarda gezinir ilahi güç hissettirilen, hissedilen
Taze bahar çiçekleri kuru yaprakları savurur gölgesinden
Mahşer yerinin yürek kıvılcımlarını
Sivri dillilerin ateşlenmiş cehennem kokan dudaklarını
Savurur siyah küllerini, tılsımlı siperine
Kor alevler arasından bakar griye çalan o şahane gözlerin
Su döküyor ardından işlenmiş örtülere kıyamayan yağmurlar
Poyraz esintisiyle
Fukara bakan gözlerin asıl çehresi şakaklarında ki öfke çukurunda
Köprüler kuruyorum üstünde yürüyorum yalın ve yalnızlarla
Sadece ve sadece yalansız masumlarla
Dikenli tellere sarılı bedeni eldivensiz okşuyorum
Mahpus damlarında ki insan aşk’ı kara duvarlarda ki beyaz tebeşirle oynaşıyor
Can acıtan sivriliklerin kışkırtmıyor kara yazgısı
Saklı olan mahremiyet rutubetli ve küf kokan karanlık sokaklarda
Kanayan yaralara aldırmadan sarıyorum paslı tutkularını ruhun
Itır kokular eşliğinde yol alıyoruz
Yalnızlar damının yosun bağlamış kırık dökük kiremitleri altında
Kol ile yürek ile bağlanmış beden kıskaçları sürgit ömür yapısında
Debelleşiyor sağım solum önüm ardım canım cananım
Ah yarım ah yarınım geçmişim geleceğim ab_ı hayatım
Vazgeçilmez yanım
Bak sağına soluna kendine bakmadan gör gözünün önünde
Her birimiz namzediz hayatın alacakaranlık o sahte kucağına
Isıtmayan naylon örtülü ocağından babamın
Kolu kanadı sonsuz açılan yaratana kilitli her yanım, her yanım, her anım.