Örtülen Şiiri - Taha Bişğin

Aşk örter üstünü aşkın
Gece uçurur uçaklarını
Çevirir yönünü batmazların
Şadırvan eşiğinde denkler ipliğini
Kimliğini gizlediği kimsenin
Altın sürahilerden gördüm yansımasını
Çocuk elbisesi dikilirken
Tutulur nefesi kömür kamyonunun
Karanlık açar tırnaklarını
Güneş çarpışınca gezegenimle
Düşüncem kullandı sezgisini
Akıl saymadı aşkı
Aşk da aklı bilemedi zaten
Ve kör oldu mürekkebim

Kahvem şeker kokardı
Şahsım mübalalı telafuz edince
Lütfettim çünkü kanlı durana
Ve ay olmalıydı yönü
Aşk örterdi üstünü aşkın ne de olsa
Değil yolu kamburunda
Kirdi bu
Dalgıçlar yüzgeç çıkarttı bundan
Ölçtük yoncasının yapraklarını
Suyun altında tüpsüz alışanlarla
Karambole sıvıştık mermer taşıyla
Toz üfledim sızlayan mısır koçanları sararınca
Vicdanlar sarıldı sonra yamak tepsisine.