Ortayaş Duyarlılığı Şiiri - Kemal Gündüzalp

'Küçük Sevi Sözleri' İçin Kötü Bir Başlangıç

Otuz beş yaşında olmak herhangi bir yaş gibi
biraz ilkel bir hüzün katıyor yaşamına insanın
ölüme doğru gitmesi gibi merdivenlerin hani.
'Artık günde bir şiir yaratılmaz' diyorum, 'gençlik
rüzgarlarının yedeğinde', sessizce mırıldanarak.
Benim bir kentim de olmadı, bir ilk kent yani
yirmi yaşımda birdenbire ikinci kentte yaşadım.

Ümit Sineması'nda kaç köylü çocuk vardı ilk Eylül'de?
Şimdi ben: Dünyaya anakentten bakmanın burukluğuyla
Bir filim afişi gibi yapıştırabilirsiniz yüreğimi duvarlara
herkes baksın bana, sesimi duysun anlık duyarlıklarla
hâlâ siyah-beyaz bir afiş gibiyim, boğulmuş çığlığım
renklerimi isterim, yasak bayraklar gibi sallansın diye
ç o c u k l a r ı n e l l e r i n d e! ..

Son mevsim, omuzlarımda ağrıyan yanım, sevgilim
yaşım seni sevmek için hiçbir zaman geçkin olmadı ki,
nedense görmediğim bir denizin kıyısını özlüyorum
seni andıkça. Yıllar var ki, uzak bir sudur yalnızca
deniz ve işte o yüzden boğulma korkusu duymuyorum
ancak senin derinliklerinde boğulabilirim bir zaman
ortayaşa girerken de reddediyorum aydın intiharlarını!

Çocukken yazdığım mektuplara benzesin isterdim hep
o bir türlü sesini bulamadığını sandığım kötü şiirlerim
yani bana biraz beni anlatsınlar gibi bir şeydir bu duygu
seni ya da senin gibi birini; ne çok severdim o zaman...
Herkesin bir kadını vardır belki de, her zaman sevdiği
benimse, yurdundan sürülmüş çocuklar gibi birçok
s e v g i l i m v a r! ..

Galiba seni özlemek de birini özlemek gibi bir duygu:
ortayaşımdan mı kuşkulansam yoksa kendimden mi?
Yoksa her gece başımı yastığa koyduğumda az ötede
aynada büyüleyici bir görüntü gibi karşımda duran
ve bir türlü ellerimle dokunamadığım senin sevginden mi?
Bir nota: Müziğin abecesi ve benim aşk diyerek
Eyvahlarla çürüttüğüm eski şarkıları yaşatacak dilin!

Lal bir çağın bakışlarında dondu sesim, ben artık
Otuz beş yaşımı da yaşarım seninle ve yine sensiz.