Ortaya Karışık Sıcak Şiiri - Fuat Eriçok

oturup tâ be sabah düşünüp bütün gece
bir şiir yazmalıyım hoş kafiye tam hece
ne bir acıklı dram ne sulu bir gülmece
ne aşka meyledilsin ne taşa tam bilmece

ve sonra
birden yeni bir tarz
serbest vezinle örneğin
devam etsem ne olur

hep ölçü uyak
seçip yazmam mı şart
kim bulur buna kusur
atar dayak

ya da kıvrak bir manevrayla, üstad h. hüseyin anmak’ın hünerli izini takip ederek, gönderilmeyecek bir mektup mu yazsam acaba? gerçi s.l. braundon – valla doğrusu tanımıyorum kendilerini – “başkalarının yolunda yürüyenler ayak izi bırakmazlar” demiş demesine de, anmak bizim için “başkası” değil ki! site dostumuz.. sadık ziyaretçimiz hepimizin.. destekçi, duyarlı bir şairimiz!
hem sonuçta “ben hiç bir kalıba girmem, ön şartlarla belirlenmiş biçimlere ödün vermem! ” diye ter ter tepinen; inanmadığı konularda – kim ne derse desin - tokatlı ozan metin şekerci gibi naralanamasa da yine de “nuh deyip peygamber demeyen” ben değil miyim daha dünlerde? “kim beni zincirlere vuracakmış, şaşarım! ” diye boşuna kükrememiş akif’imiz!
varsın tahir tacettin okutan en bi’mükemmel eleştiriyi yapsın.. hani o hep yaptığı işlerden yâni..
fakaat, bir de şu özdeyiş var göz ardı edemeyeceğimiz:
“herşeyi denerim ama ancak yapabildiğimi yaparım! ” demiş herman melwille!

ezcümle dostlarım ben
ne duran ne dengelenen
ne de sürekli yürüyen
bi’ tuhaf adam oldum
kâh boşaldım kâh doldum

ki
kafamda belki
dolaşıyor bin tilki

her tilkide bir ülkü
kimi sevmede mülkü
kimi sadece kürkü

bense severim türkü
ve bir de atatürk’ü

ve
bir de
özgür erki

bu arada dikkat ediyorsanız, stil yine değişti! tekerlemeli bir masala dönüştü! gerçekten kopmuş bir düştü sanki.. diyecektim ki.. tam o sırada gökten üç güzel düştü, peşlerinden ecinniler üşüştü.. hepsi de uzay soğuğundan geçmiş, üşümüştü!

- ama şair bu kadarı da saçma
- sus sen ağzını açma
- ne olurmuş açarsam
- görürsün boğazına kaçarsam

ee elbette dönerse masala şiir
bozulur tüm konsantrasyon
şaşar kalır garip şair
bırakır gider şiir biter son

(nisan '06)