Ortaya Karışık! Şiiri - Yusuf Ziya Leble ...

Şimdi sen herkese dost mu diyorsun
Ardından konuşan şerefsize bak
İnsanoğlu çiğ süt emmiş bir kere
Bizi bize karan gereksize bak

Kimi çiçek düşer arı derdine
Kimi arı düşer petek peşine
Üstad dedittirir kendi kendine
Ustalıktan uzak şu densize bak

Mikrofonu almış kirli eline
Şekil yapmış hayvan öküz tipine
Ses desen hiç yok ki düşsün diline
Sistemden beslenen şu tipsize bak

Dilinden düşürmez gülüm şekerim
Hem solcudur hem de sağcı bitirim
İdare nasıldır merak ederim
Sağa sola yatan fikirsize bak

Türküleri bozmuş modaya uymuş
Tencere tavayı şarkıya sokmuş
Popüler kültürün gereği buymuş
Sömürü maşası bilinçsize bak

Boyu devrilesi endamı laçka
Kimi kandırırsın safından başka
Aynaya bakınca görürsün haşa
Kendini put sanan dengesize bak

Dinleyip izlersen çıkan çıkana
Kime ne diyeyim çanak tutana
Yazıklar olsun ki bize sunana
Buna kucak açan düzensize bak

Katı sistem diyor halkı kandırın
Şarkıyla diziyle beyne saldırın
Ünlü Markaları şaha kaldırın
Dile sarılmayan şu dilsize bak

Kahvehane bakkal ve lokantadan
Yabancı isimler akıyor camdan
Böyle mi öğrendin Türkçe hocandan
Başka dile hayran özentiye bak

Türkçemiz gidiyor elden avuçtan
Sahip çıkan yok mu gönülden candan
Görevi bekleriz şair yazardan
Yükünü bilmeyen kalemsize bak

Eli kalem tutan herkes ustaymış
Düşen dizelere millet hastaymış
Çiçek böcek yazan divit yastaymış
Fakire ağlayan zümresize bak

Vatan elden gider derdine düşmez
Halkı ezilirken hiç dile gelmez
Dostu dara düşse beş kuruş vermez
Cimrileşen şu meteliksize bak

Edebiyat dedik yata baktılar
Edebiyi silip şaha kalktılar
Sırtındaki yükü dama tıktılar
Sanatı kullanan edepsize bak

Hani halkı için nerde dizeler
Başkaldıran şiir nerde heceler
Adam olmuş daha dünki cüceler
Kendini dev gören çelimsize bak

Halkı aydınlatan kalem azaldı
Umut aşılayan ozan daraldı
Ulan şair olmak sana mi kaldı
Allahtan korkmayan şu dinsize bak