Ortaya Karışık Şiiri - Dilaver Öztürk

1-Günümüz insanı yalnız ve terk edilmiştir. İnsan bazı kararların dönüm noktasında sabaha kadar ya ümitle bekler ya da korkaklık edip karanlığa bürünür, kendisinin gölgesi (zıll) olur. 2-Sonra verdiği kararlara sadık kalmak ister ama olayların başlangıcı ile geldiği son nokta bambaşka bir yerdir. Vicdan azabıyla sesinde bir kırgınlık olur ve içine atmak istemez insanlarla paylaşmak ister. 3-Çünkü dertler paylaştıkça azalır başkalarının hüzünlü hikayesini dinledikçe ve okudukça aslında kendi yaşadıklarının çok küçük olduğuna inanır ve sabretmeyi oğrenir. 4-Aslında mutlu biridir ama geçmişte yaşadığı bir olay aklına gelince birden hüzünlenmiş birden maziyi hatırlayınca acıları artmıştır. 5- Sonra aşkı gelir aklına der ki sana anlatamadığım her şeydi aşk, söyleyemediğim son şarkı, tutunamadığım son dal diye aslında yapmadıkları anlatamdıkları için sevgiliye ve kendine sitemli. 6-Ve gururlu olan insan kinini içinde taşıyor. Eksi bilmem kaç derecede güneşe karşı eriyemeyen buz kütlesi aslında insanın içindeki kinidir. Aradan yillar geçse de kini ile baş başa kalır ve bitmez. Ama gereksiz gurur yüzünden insan aslında pek çok güzelliğin de kıyısından dönüyor. 7-Kader bazen aşina olmadığımız,istemediğimiz ortamlarla bizi ister istemez karşılaştırir. Kader bizi selamsız yolladı demek tecihler bizim tecihlerimiz değil. Şair O ortamda sevgili ile karşılaşır ve ona aşık olur. 8-Artık dünya acımasız bir yer olmuştur, çocuk gülüşü bitmiştir, insanın sorumlulukları giderek artmakta ve güçlü olmak zorundadır. Ancak her insan da anne şevkati beklemektedir çevresinden. 9-Evet hayat insanın her şeyini parçalara ayırıp bir bir almaktadir. İnsanın duyguları sömürülmekte maddi ve manevi anlamda da insan iflas yaşamaktadır. Yoksul kalıp yoklukla yaşamaya mahkum edilmiştir.