Ortaya karışık... Şiiri - Zafer Zengin E ...

ne kadar bilsen
gitmiyor
küsmüyor hayli zaman
dönüp buluyor

ad sorarsanız
o ölüm diyor

elini saksıya çiçek yapmış
köylü bakışlı
sigarası dudağında
zalim bakışlı
peri kızı

anlattığı sızı
bakmayın
gelir nasılsa
dönmeyin sırtınızı

kurgu sayılmaz
derin tutulup yan bakılınca
pu’su bulanık zaman
içine cekiyor duyguyu
size gelecek
sevilmeyen şeyleri
yeniden satacak

size ekmek
size su
size kadın verdim

yakın dünyayı
satın

olmazsa
yeniden bırakırım

sen,
git ve öldür

o kardeş

öyle san

şimdi tepeden bakılır kılıca
bilinmez
ilk silah nasılsa
neden ele düşüp
suça karışmışsa

ben yeminliyim
su içmeyeyim
soğur içim
size sen diyeyim
böyle daha samimiyim

kadavra resmi
neşeli kavislerin
en suskun hali

yüzü dönük
kilitler açıyor

şaşırıyorsun
karanlık hala görünmüyor

yıllar evvel geldik görmedik
deliliğe sahibiz

ben acıktım
şaraba ekmek bandım
sizi saydım

ikisi yine kayıp
almışlar aşkı da yanlarına
esirgiyorlar hayalide

ayıp ayıp
ikisi kayıp

adımız bu değil

sorduk mu
ad olmasa olmaz mı

karışırız

pehh buruşmuş
karışmıştan
daha mı iyi

iyi değil
kötüde değil

sıcak fırtına gelecek
yağmuru özletecek
ve ayazla gelen rüzgarı
içimizi yırtacak

ben silahsızım
sızınla hep kıyım

sus

kendine iş
kendime iş
bize iş

kan yılı /