İnsanlık gerçeği içten duymazsa,
Yalan anaforu içine çeker.
Gerçeğin çizdiği yola uymazsa,
Pislik kuyusunun, dibine çöker.
Bu bir ceremedir peşin ödenen,
Gölgesini görür ışığı sönen.
Gün aydınlığına sırtını dönen,
Karanlık ruhundan ışığı söker.
İnsan gerekeni arar her yerde,
Nefsi gözlerine indirir perde.
Arar, bulur, bela bulaşır derde,
Bakarsın dert yükü belini büker.
Gerçeğin katili yalandır yalan,
Yalanla iş görür sahtekâr olan.
Yüz verdikçe gemi azıya alan,
Etrafına fitne, fesatlar eker.
Hakkı yaşamayan yalanla ölür,
Yok olup gidince geri ne kalır?
Gerçekler öcünü illa ki alır,
Durmuş oğlu hakkı ortaya döker.
Kayıt Tarihi : 23.2.2024 21:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!