Ortasındaydı Mayısın Şiiri - Işıl Başkalem

Seni bir kez söylemiştim.
Ortasındaydı mayısın.
Karşıma dikilivermiştin.
Oysa hiç özlememiştim.
Hani özlemeden,hiç bir beraberliği yaşamayacaktım,
Söz vermiştim kendime?
Lakin kokun bırakmıyordu ki peşimi...
Bir aykırılık vardı yine de her bir yüzünde.
Çıplaklığın,bütün gizli kalışlarını örtüyordu.
Taksim Parkında dolaşıyordun benimle
Ve üç siyah köpek yavrusuyla birlikte...
Tekerlekli sandalyedeki çocuktan da
Sakız alamamıştım zaten.
Hemen gitmişti yanımızdan.
Bakmıştım arkasından.
Gidecek gücü kendimde bulabilseydim...
Sanki...
Bendim sakat olan.
Ayaklarımdı tutmayan.

Yalnızlık...
Güzel türkü...
Nakaratla başlayan.