Ortasında Öylece Kaldım

Sensizdim
Belki boşluktaydım, belki arayış içindeydim.
Hiçbir şeyi görmedi gözüm
Sildim her şeyi, herkesi, seni bile
Savruldum, ihtiraslı rüzgarlarla başka diyarlara
Yokluğundan istifade ettim belki de gezdim, dolaştım
Güzel sandım birçok şeyi, kötü oldu sonu.
Kötü sandım birçok şeyi,
Sonu ya iyi çıktı ya da karışık bir durumda öylece kaldı,
Dondu beynimin bir köşesinde
Döndüm dolaştım yine sana geldim
Anladım ki bana bir tek sen lazımsın
Benim ihtiyacım olan şey sensin
Anladım ki sana ancak ben katlanabilirim
İçimde gizli bir bağımlılık var sana karşı
O bağımlılığın olduğu kadar da bağımsızlık var
Ben seni aklımdan sildim bir dönem
Vazgeçtim, unutmaya çalıştım
Yasakladım seni kendime
Seni unutmaya çalıştım aklımca
Sabahtan akşama kadar gezdim akşam olunca da
Yattım uyudum
Böylece seni aramamış, unutmuş oldum;
Öyle sandım
Artık kalbime değil mantığıma girmiştin
Ve mantığım her defasında seni hatırlattı bana
Düşünmek istemedim seni
Kovdum seni kafamdan
Ve bir gün; sen hiç aklımda yokken
Mesaj gönderdin;
Hayatta olup olmadığımı sormuşsun
Başımı öne eğdim düşünmedim, güldüm sadece acı acı
Bir damla yaş aktı gözümden hiç ağlamadım.
Ne seninle yapabildim, ne de sensiz yapabildim
Ortasında öylece kaldım…