Ya dimdik yaşıyoruz hayati, inandiğımiz gibi,
Yada inanmadığı miz yerderden çat diye kiriliyoruz
Esnemeden eğilmeden bükülmeden kalem gibi,
Bir türlü Ortasını bulamıyoruz hayatın.
Ya Sabırla Tahammül etmeye çalışıyorum,
Yapılan haksızlığa, dönen fırikdakliğa.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta