Ortalama Şiiri - Salim Diyap

İnsan dediğin
en çok kimle susarsa,
oraya kurar içini.

Kimin gözünde kaybolduysa,
kimin sesinde yankılandıysa kalbi,
oradan sızar dünyaya

İnsan,
en çok kimle susuyorsa odur biraz
kimin gülüşünde ısınıyorsa
kimin öfkesiyle yanıyorsa
kimin sessizliğinde boğuluyorsa
onların toplamıdır.

Biraz annesi olur,
biraz yoldaşı.
Biraz kırgın dostu,
biraz hayran olduğu düşman.

Yaşam, bir terazidir.
Kiminle tartarsan kalbini
onun ağırlığınca yaşarsın.

İnsan,
en çok kimin yanında eğiliyorsa,
onun gölgesidir.
En çok kimin yanında dik duruyorsa,
onun çiçeğidir.

Bazen biri yeter dağıtmaya
bazen biri yetmez toplamaya.