Yalnızlığımızdan çıkar
bize gelir melankoli..
Davetsiz misafir..
aşırı şiddetli gözyaşı fırtınası..
ayışığından nem kapan gözlerimiz..
Soğuk ve karanlık bir odaya
tıkılıp kaldı mutluluk..
Çok eskilerde kalmış anılar
hatırlandı merdivenlerde,
Mutfakta kahve içildi,
Banyoda ağlandı..
Mutluluğun kilitli kaldığı odaya
girilmedi..
Balkona çıkıp atlamak geçti içimizden,
Balkonsuz bir zemin katta olduğumuz
hatırlandı..
Biz ikimiz
sıkıştık kaldık bu eve..
Güleç yüzlü ufaklık ben..
Somurtkan ve korkak
romantik de ben..
29.11.02
Hakan LimanKayıt Tarihi : 24.6.2004 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)