Ortak Acı Şiiri - Mehmet Çelik Erses

Bu sabah gözüm ilişti otlara
Solgun perişan bir hal almışlardı
Esen rüzgara yenik boyunları bükük
Sanki bu gidişatın haline dalmışlardı.

Parkta duran araçlar sanki öksüz
Sonsuza denk çaresiz gibi
Farları ise üzgün bakışlar içinde
Sanki sahiblerimiz nerde
Diyecek arzusuyla öylece bakıyorlardı.

Binalar ise sessizlikten yas tutmuş
Balkonları ıssız bir tenha
Pencereler idam sehpasından durmuş gibi
Sanki Allah'a el açıp yalvarıyorlardı.

Havada uçan martılar
Yanık yanık şakırdayan kuşların sesi
Otların üstünde çömelen köpek yavruları
Kalpleri kırık görünüyorlardı.

Bu acının adı korona, ortak acı
Dünyayı sarsan bu felaket
İnsanoğlunu şaşkına döndürmüş
Bu gidişat nereye varacak diye
Evlerine kapanıp ürkek yürekle merak ediyorlardı.

Gözlerim ise hayattan bin bir soru sormak
İstercesine öylece durup bakıyordu
Yüreğim derin üzüntü yaşarken
Kalbim sadece Allah Allah deyip duruyordu.