Ortadoğunun en Güzel kızı; Çavken

Zagroslar’ın ardından her gün yeniden doğan,
Elam,Sümer, Gılgameş’in ülkesi,Babil’in Asma Bahçelerini,
Hewlér’i, Ninova’yı, Tor-abidin’i aydınlatan,
Güneş değil,gülen gözlerindir senin; Çavken
Tarihi yeniden diriltmez mi Mezopotamya’da,
Bereketli Hilal gibi, Tor-abidin’den Çukurova’ya,
Ülkemi,kalbimi bölerek uzanan yay kaşların.
Selvi boylum; bir barış anıtı gibi dikilsen,
Bütün Ortadoğu’dan görünecek endamınla,
Filistin-İsrail devletleri arasına,
Hangi gerilla, hangi asker kıyar,
Kurşun sıkmaya nazenin bedenine bilmem.
Hala düşünmedeyim,barışı tesis etmez mi acaba?
Ben-i İsrail ve Filistinlileri bir sancak altında toplamaz mı?
Ve yeniden Ortadoğu’yu Sancağ-ı Süleyman altında toplamaz mı?
Bir parıltı yayılsa gözlerinden, bir komut şiddetinde.
Çukurova ırgatlarını, harmanili Haran ovasının ergen kızlarını,
İsyana,
Kerbela çölünde huşu içinde,başı secdedeki mümini,
Kıyama çağıran,
Tor-abidin’den yükselen peltek sesindir senin,çavken.
Sen Mezopotamya’nın ortasındaki,
Yüreğimin ortasına çivi gibi mıhlanmış,
Mazlum yurdumsun benim, çavken.
Ağustos sıcağında bile bana muştular sunan,
Beni her gün yeniden dirilten, newrozda dirilen bahar gibi,
Mezopotamya’yı kolları arasına alıp saran,
Dicle, Fırat değildir,
Deli gönlümü bağladığım,
Çözülmeyen sarı saçlarındır, çavken.
Acaba bir gece namazı sonrası,çağla yeşili gözlerinden
İki damla gözyaşı dökerek,
Günahlarla kirlenen kalbime,
Yıkamaz mısın günahtan, kirden.
İşte o zaman belki kurtulur Ortadoğu,
İşte o zaman belki kurtulur Mezopotamya,
Ve işte o zaman belki sükunet bulur günahkar kalbim.
Ve işte o zaman gözyaşınla sulanan,
Bir barış ağacı yeşerir kalbimde,
Bütün Ortadoğu’yu kuşatan.
Günahtan, kirden azade kalbim,
Artık hiç bir şey istemez,gidebilirsin,çavken.
Bir tek çağla rengi gözlerinin parıltısı kalsın bende,emanet.
Aziz KILIÇ 3.09.2002-Gaziantep