Kimse sormadı
Benim sorma şansım hiç yoktu
Hangi ırktan, dinden, mezhepten nereli olacağıma
Meğerse büyük suçmuş
Buralarda doğmuş olmak
Hiç bir hukuk uygulanmadan
Yokediliyoruz daha doğmadan, hiçbüyümeden
Akranlarım oyuncaklarıyla oynarken
Ben anne kucağına ve bir parça ekmeğe muhtacım
Silah sesleriyle bombalarla bölük pörçük uykularım
Toz duman içinde uyanıyorum
Anne, baba feryatlarımla kanlar içinde buluyorum kendimi
Bu defa da ölmedim diyorum
Ama annemi bulamıyorum, cennete gitti diyorlar
Bu nasıl bir ceza kime ne yaptım ki
Düşünürken suçumu
İnsanlar ölüyor her saniye
Anlayamadığım değerler uğruna
Yaşıyorum ama her anım güvercin tedirginliğinde
Yine bombalar yine bombalar
Haykırıyorum göğsümden fırlayacak küçücük yüreğimle neden diye
Varmı acaba sesimi duyan
Tek yapabildiğim o
Yokmu savaşın olmadığı yerler
Daha güzel memleketler
Soruyorum babama
Lütfen gidelim oralara
gözlerinden ırmaklar fışkırıyor babamın
Ama biz burada doğduk
Çok büyük bir suçmuş gibi
Dökülüyor titreyen dudaklarında
Çaresizlik
Sarılıyoruz tek tesellimiz o
Ve gözyaşlarımız karışıyor birbirine
Ellerimiz havada
Yok başka yardım isteyeceğimiz kimse
Ve büyümeden hergün ölüyoruz
Çocuk parklarını hiç hayal bile etmeden
Biliyorum çok güçlü amcaların varolduğunu
Ama onlara hiç ulaşamıyorum ki
Herhalde çok uzaklar bize
Belki duyarlar diye haykırıyorum olan gücümle
Toz bulutlarından göremediğim gökyüzüne
Ama Çaresiz kalıyor haykırışlarım kurşun seslerine
Kayıt Tarihi : 3.4.2017 20:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!