Ortadoğu Şiiri - Ercan Çağlayan

Gökyüzü kurşun rengi, bulutlar ağır
Ortadoğu’da gün doğarken bile karanlık
Toprak, barut ve kanla yoğrulmuş
Her adımda yankılanır geçmişin hışırtısı

Bir zamanlar tarih kokan sokaklar
Şimdi boş, bomboş... sessiz, yalnız…
Harabeler arasında yankılanan fısıltılar
Bir halkın kaybolmuş rüyalarından ibaret

Tarlalar susuz, nehirler ölü
Çocuklar oyun bilmez, sadece korkuyu
Kentin sokakları dilsiz
Duvarlarda savaşın dili konuşur.

Küçük eller, büyük silahlarla tanışır
Gelecek, yitirilmiş bir masal gibi uzakta
Bir zamanlar hayatın yeşerdiği bu topraklar
Şimdi sadece gölgelerle dolu bir sahne

Korku, ekmeğin yerine geçer sofralarda
Bir hüzün, akşamları sarar her haneyi
Kentin nabzı atmaz
Orta Doğu’nun kalbi, sönmüş bir yıldız gibi…

Gelecek bir umut değil
Bekleyiş, sadece belirsiz bir korku
Bir rüzgâr eser, kumlar savrulur
Ama umut, bu topraklarda çoktan tükenmiştir

Orta Doğu, bir zamanların görkemi
Şimdi bir distopyanın hüzünlü sahnesi
Gerçekler acıdır, umutlar zayıf
Ve sükût içinde kaybolur
Bir zamanların çığlıkları