Ortadoğu Şiiri - Hekim Coşkun

yerküre ısınmış
ve bütün canlılar kendi kisvesine bürünmüştü
insanoğlu ağaçtan inmiş
armut yerine elmayı dişlemişti Adem.
Adem de bizdik Nuh da.
son bulan
yeni bir başlangıçtı insanoğlu için.
binlerce yıl önceydi;
düzenli yaşamı ilk kuran bizler
taşa anayasayı yazan yine bizler
taş-üstüne taş koymayan yine bizlerdik.
kavimlere bölündük;
klan-kabile, aşiret ve düzen
feodalizm, kapitalizm ve son yeni düzen
Medler, Persler, Sümerler,
Asurlar, Babiller, Fenikeliler,
Aramiler, Hititler,
ve bütün Mitler,
ve biz homojenleşmemiş Kürtler.
Araplar, Acemler ve Türkler,
nehir eksenli uygarlıklarımızda;
Mısır’ı Nil beslerken
Mezopotamya'yı
Dicle ve Fırat'la suladığımız
yerleşik topraklarımızı bölüştüğümüz
beşibiryerdeyi, dörde dönüştürdüğümüz
üzerimize örtündüğümüz
inadı keçiden örtümüz
ve kimliksizliğimizle;
bize en yakın dostlarımıza efelendiğimiz
efen dilendiğimiz
ve bize ait olmayan her bir uzvumuz
bizi mazlum yapmayan her sunumuz
bize bırakılan ipek yolumuz
bizi OTRADOĞULU yapan çocukluğumuz
ve tarihin çöp tenekesinde okulumuz
ve sonuçta; (sonuç da)
biz ve ORTADOĞUMUZ.

Hekim Coşkun