Ortada Duran Adam Şiiri - Ahmet Kurbani

Tadı kalmadı insanlarla yaşamanın
Kuşları birlikte sevmenin
Toprağı paylaşmanın

Gece ağıt yakar yalnızlığa
Gündüzler sükut düşmanı
Kara duman ve sis
Sonra sen gelirsin aklıma
Hıncını bir felaketten alan adam

Ey adam
Eyyüb’ün sabrını kuşan
Dayanılır mı yoksa bu günaha
İnsanı kahreden bu acı
Bu kara zulüm akşamı
Sallarını sudan geçirmez sabaha
Ey adam

Bulutları vuruyorlar
Ay ışığına yaslansın diye gece
Sonra saati soruyorlar
Neden niçin bu bilmece
Güneşi olmayan sabah
Suru üflenen gündüz
Kıyametimiz oluyor niçin senelerce

Ya zamanı koşan atlılar
Hangi mevsim vuslat bulur
Hangi poyraz alır bu şehri
Bu sudan bahaneli şehir
Kime bir avuç toprak olur

Velhasıl ey adam
Tadı kalmadı insanlarla yaşamanın
Kuşları birlikte sevmenin
Toprağı paylaşmanın