Ortada Şiiri - Mustafa Subakan

Kadın

Lacivert bir gökyüzü sürmüştü tırnaklarına.

Herkes kadar dalgın bir yüzü taşıyordu ve boynunda beyaz bir sonbahar. Sahibine dargın yalanlardan belki. Belki de sırf belki’ ler yüzünden..Bilmiyorum.

Gözlerim ilk onu seçmişti, kalabalıktı.

Beyaz üzerine beyaz giyinmişti, kadın. hatta lacivert bir gökyüzü sinmişti umutlarına.

Yüzüme akıyordu. Yüzgöze

geldik..

İçimde kimliksiz, belki de belki’ lerden kalma bir güvenle gözlerine baktığımdan olacak utandım.. Gözlerim, uzun sürmedi ihanet edip gökyüzüne oradan bir ağaca oradan gri renkli sıvalı-sıvasız bir binaya kaçtı.

Kim olduğumu unuttuğumla.

Cam kırığı kadar ötedeydim aslından, gözlerim şiirlerim kadar ortada.

Ve lacivert bir gökyüzü çizmişti Tanrı, yalnız bir şair..

(şükür)