Ortaçağdan Milenyuma Şiiri - Halil Kıvrık

Ruhum dedi
tanrılar

Akçasına kaç akçe saydın şüphe düşmüşlüğüne
mermerin akında dikildi karşına
aleladeliği kırarak benzettin olağan hallerinle
budalılığa hayran kalışlar bakakaldı

uzaklaşırken söylendi
klişeleşmiş kilise kızmayasın sakın

Sen;
kulağındaki çekiçle yonttun dinlediğin serüveni
kırık parçalar tozattın aklından
ne varsa
kütlesel kalbinin ritmik vuruşları belli ki

Yineledi
darbeledi
sormadan sorsakladı
en (giz) is (pis) yonlarda
re kare pi(r) aşkına çarptı çekicini usta
mermeri iyonca gördüğünde

Tanrılar
aciz benliklerde kalakaldı öylece böcü
ve
tarih rönesans yazdı gökyüzüne
Bruno yanarken
Paris komününden önce
her kimse ne İtalyandı
nede dominik cumhuriyetine tehdit komşu dominant

Ressesif;
bir o kadarda sağırdı sessizdi çanları çalan
nötr damalı kambur zangoç

Bilinen herşeye
fıransız kaldı çerden çeribaşı çöpler

2000 ondalık hesabında
milenyumda da özneydi nesneler..