Ört Üstümü ANNEM Şiiri - Gülfüz Sarıçam

Ört üstümü anne
Üşümem korkma
Yıllarca kalabalık içinde
Çıplak ve aç gezdim
Ölmedim
Üşümedim
Üzülme annem!
Ört üstümü!
Vitrinler de yiyeceklere
Giyeceklere baktım yıllarca
Tir tir titredim soğuktan
Ama ölmedim anne!
Donmadım!
Ağlama annem!
Ört üstümü!
Yaşadım annem
Bazen karnı aç, bazen de tok
Hiç sıcacık bir yatağım
Kuş tüyü yastığım
Yünden yorganım olmadı!
Benim evim olmadı anne!
Sokaklar evim
Kaldırım taşları yastığım oldu!
Sormadılar anne
Niçin, neden orada olduğumu!
Bakıp geçtiler
Gülüp geçtiler
Horladılar!
Ağlama anne!
Ört üstümü annem!
Nerdeydin?
Ben aç yatarken
Kimsesizliğime ağlarken
Körpecik yüreğimin acısını!
Hissettin mi?
Ben senin sıcaklığının hasretiyle
Saatlerce ağladım biliyor musun?
Sen hissettin mi?
Aklına geldim mi?
Ağlama anne!
Ağlama bana hazırladığın hayata!
Sil gözyaşlarını
Ört üstümü annem!
Bir mezar taşım olur mu?
Ziyaret edeceğin?
Gelir misin anne?
Çiçek eker misin toprağıma?
Bilmezsin ben papatyaları çok severdim
Ört üstümü anne!
Üşümem korkma
Ben hep üstü açık uyurdum
Ört üstümü anne
Ört üstümü annem ört! ! !

Gülfüz SARIÇAM
22 Şubat 2009