Ört-men Şiiri - Erdal Çoban

Boş bir öğretmenler odası
Öğrenmeler odası olmayı başaramamış
Zevk-i sefanın her hali
Yaşamsal gerçekliğin izleri

Karasinekler sarmış her yeri
Ülkemi, eğitimi, düşleri
Cilasız bir tahta gibi
Yetiştirip salıveriyoruz gençleri
Mum olamadan eriyen yağlar gibi
Kendi içimizdeki umursamazlık ateşi eritiyor bizleri

Hiç göremeyeceğimiz ülkelerin haritaları
Duruyor bir köşede hemen
Gitmek için hayaller yeter
Görmek içinse rüyalar birer derbeder

Sıkışmak ne kötü hayatta
Teokratik demokrasi yazı tahtamız olsa da
Ağız dolusu sövsek tahtada yazılanlara
Demokrasinin en demokrasisiz olanına

Kardelenleri görmek istiyorum
Bütün gün yüzü görmemiş kar altındaki
Sürün beni riyakarlık şehirlerinden
Kardelenleri toplamak istiyorum
En uzak köşedeki ülkemin içinden