Ört Çıplak Ruhumu

Hercai yüreğinin gölgesinde,
Amansız korkulara kapılıyorum.
Verdiğinin kırmızı gülün dikenleri,
Yaralı yüreğime tuz basar gibi,
Acımasızca kavura kavura, yakıyor.

Söyle yar…

Bir ben miyim? Sonsuzca seven?
Bir ben miyim? Yasak aşkta demlenen?
Bir ben miyim? Delicesine aşka zincirlenen?

Yüreğimizin ekseninde,
Haince, sinsice fırtınalar kopuyor.
Sana bakarken dalıp gidince de,
Titrek sesinle, dilinden aşk nameleri dökülüyor.

Birbirimize itiraf edemesek bile,
Gözlerimiz bizi, ele veriyor.

Gözlerinin alevinde,
Yüreğim köze dönüyor.
Sözlerinin ahenginde,
Düşüncelerim sende tutuklu kalıyor.

Sana müptela duygularımı beynim,
Birde gönlüm, örselenmekle zaman tüketiyor.
Kırık merdivenle, hüzünlü yüreğinde,
Her an, mutluluk ekmeye çalışıyorum.

Sana tutsak, sensiz yüreğimde,
Sessiz yıldırım, sol yanımı parçalıyor.
Uykuya muhtaç gözlerime de,
Kirpiklerimdeki damlacıklar arkadaş oluyor.

Hiç düşünmeden gel gel, gel de,
Bize yasak olan tenlerimize dokunalım.
Ört çıplak duygularımı, aşka susayan gönlünle!
Ve şefkatli bakışlarının vazgeçilmezliğin de,
Esaretle damgalanmış, cesaretsiz yüreğimi,
Cesaret kokan, bir de aşktan korkmayan yüreğinle bitir…

Bilgehan Emirşanoğlu