Ört Beni Anne Şiiri - Yusuf Pehlivan

Iltanlı Dağı’nın ıssız karanlığında,
Gecenin ilerleyen sessizliğinde,
Baykuşların öttüğünde
Birlikte korkar,titrerdik.
Çok üşüyorum aç kollarını sımsıkı sarıl,
Ört beni anne.

Kırlarda azgın yılanlar dolaşır,
Çadırın içinde korkarım uyuyamam.
Yüreğim fırlar,aklım karışır,
Çok uzaklara,
Yalnız gitme yanında beni de götür anne.

Kurumuş ağaçların dallarından sarkıyor günah ve hüzün
Kefenimde belki bir gün gül açar,
Benim için yakılır ağıtlar,okunur mevlitler.
Gidiyorum sonsuz yolculuğa
Uykunun en tatlı yerinde kalkıp,
Emzirip büyüttün hakkını helal et anne.

Bir yar sevdim her türlü bela geldi başıma
Aşk uğruna düştüm yollara bin nüsü bet geldi başıma
Acımı taşa vurdum kırılmadı,göğe attım almadı
Yüreğime geri düştü,
Taşıyamıyorum,ellerimden tut yardım et anne.

Irak’ı işgal ettiler,Saddam’ı bayram arifesinde astılar
Şimdi İran’ı işgal edecekler,
Sonra Türkiye’ye göz dikecekler
Mezarımı çiğnemesinler,üzerime kırağı yağmasın
Ben çok üşürüm kollarını aç ört beni anne.