Ört beni anne! Şiiri - Okan Yavuz

Ört beni anne!

Ört beni anne!

Ört kapıyı üşüyorum anne.
Üşüyorum anne bak ateşim var.
Ben hastayım anne ne olur gitme.
Ben üşüyorum anne bir dokun başıma.
Ört kapıyı,üşüyorum anne!
Ürkek ceylan bakışlarıy la
İncecik parmaklarıyla,tuttuğu ekmeği ısırırken
Yutkunduğu lokma değil,hüzündü.
Kör sevgiydi onda kalan.
Acı çekiyordu,o küçücük yüreğiyle
Kan damlıyordu bakışlarından,titriyordu.
Ben hastayım biliyormusun? bak ateşim var diyordu.!
Ben artık buzdolabından su içmiyorum.
Kustum ben biliyormusun? ben hastayım.
Bak başıma,ört kapıyı üşüyorum anne.
Esmer terninde solmuş bakışlar,her bakış üçürüm gibiydi!
Menekşem benim,mor menekşem.
Sulayınca çürüyen,dokununca ölen
istediği sadece sevgi,sadece sevgiydi!
Koklamak istediği anne teni ondan çok uzaklarda....
Baba söcüğü,hiç açılmamış bir sözlüğün içinde yitik.!
Ağlıyordu,bak dizim kanıyor acıyor,r,çok acıyor anne.
Oysa acıdığı yüreğiydi,
o küçücük bedende, kocaman yüreği!
Küçücük yüzü,incecik dudaklarından dökülen
O bir kaç kelime,ben hastayım anne!
Bak ateşim var,tut başımı diyordu.
Ört kapıyı anne,üşüyorum ben!
22 Haziran/2008/Pazar.

Okan Yavuz
Kayıt Tarihi : 29.6.2008 21:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (5)

Okan Yavuz