Ört Beni Şiiri - Münzevî Muhayyelât

geceyi aydınlattık
sabaha
gözeneklerimiz açık giriyoruz
bir yağmurda guslediyor
bir baharı zikrediyoruz hep

hep suya bakıyoruz şimdi
hep yağmura teslim
korkusuz ve kahırsızız

yeni bir bilmeceye dönüşüyor alem
biz suya bakarken
biz geceyi nemlerken
biz aşka
biz inşiraha dalarken

sevişirken
gülüşürken hep bir
hep biz
hep ikirciksiz teslimiz
yeryüzünün hallerine

periler doluyor yağmurla
açık camlardan
şiir zonkluyor damarlarımızda

bize artık yağan
yağmur değil
biz yağmura değiyoruz

suya ve ışığa süzülüyoruz an be an
suya ve aşka

gel şimdi
kalıp göğsümün körüğünde
dal düşüme

uyu uyan
beni gör bana dayan

aşkı bir tanım saymıyorum
bir anlam denkleştirmiyorum
bu yağmurlar başladığından beri
bu suya girdiğimden
aşkla ıslandığımdan beri

biz ki yeryüzünün bütün halleriyiz
aklın ve cesaretin canı gayya ya
biz ki gökyüzünün bin baharıyız
korkunun endişenin uzağında

sevgili
tadın ağzımın en aziz
en bereketli yerlerinde
suyun içimde
ahın içimde

dışımda yalnız ateş
yalnız erimiş ten tortuları

sevgili
acemiyim ve şair değilim artık
aşka ve şiire ulaştır beni
sakla beni
ruhunun ıssızlığında

ört beni..